1

Aan de rivieren van Babel, daar zaten wij, ook weenden wij als wij aan Sion dachten.

2

Wij hadden onze harpen gehangen aan de wilgen die daarbinnen zijn.

3

Toen zij die ons gevangen hielden, daar woorden van een lied van ons verlangden, en wie ons omvergeworpen hadden, blijdschap: Zing voor ons een van de liederen van Sion!

4

zeiden wij, hoe zouden wij een lied van de HEERE zingen in een vreemd land?

5

Als ik u vergeet, Jeruzalem, laat dan mijn rechterhand zichzelf vergeten.

6

Laat mijn tong vastkleven aan mijn gehemelte, als ik niet aan u denk, als ik Jeruzalem niet doe uitstijgen boven mijn hoogste blijdschap.

7

HEERE, denk aan de Edomieten, aan de dag dat Jeruzalem viel, toen zij zeiden: Haal neer, haal neer die stad, tot op haar fundament!

8

Dochter van Babel, die verwoest zult worden, welzalig is hij die u uw misdaad vergelden zal, die u tegen ons begaan hebt.

9

Welzalig is hij die uw kleine kinderen grijpen en tegen de rots verpletteren zal.